5 ważnych rzeczy, których się nauczyłam pracując w korporacji

O pracy w korporacji słyszy się najczęściej jedną z dwóch prawd. Pierwsza mówi o tym, że to świetne miejsce na zdobycie doświadczenia i zarobienia lepszych pieniędzy. Druga każe się trzymać od nich jak najdalej. Nie będę owijać w bawełnę, obydwie teorie są tak samo prawdziwe. Bazując na moim dwuletnim doświadczeniu, odpowiem Wam na pytanie czy można wycisnąć więcej z korporacji, niż będąc „wyciśniętym”?

Niecierpliwość nie pomaga. W niczym.

Z początku myślałam, że ze „swoją korporacją” nie będę związana tak długo jak wyszło to w rzeczywistości. Wiecie dobrze, że wierzę w przeznaczenie i w to, że na wszystko przyjdzie czas. Jednak przełożenie tego na życie nie do końca było łatwe. Czekałam i czekałam na moment, w którym zacznę pracować tylko na siebie. Nacisk, o którym się słyszy wiele nie tylko w kontekście korporacji, przekładamy na swoje życie i sami ciśniemy siebie aż brakuje siły. Tak miałam i ja 🙂 W końcu odpuściłam i swoje myśli skierowałam ku nadziei, jak najrzadziej zastanawiając się, ile jeszcze. 

Szacunek do własnego czasu to podstawa. A czas to pieniądz.

Kiedy jeszcze pracowałam na studiach czas wydawał się być mniej cenny, bo było go jakby więcej. W ciągu dnia potrafiłam pójść na zajęcia, pracować, do tego zdążyłam się poobijać i spotkać z przyjaciółkami. Po zakończeniu tego pięknego okresu rozpoczęłam czas pracując na etacie, a na kolejne pół etatu pracowałam nad blogiem. Nagle czasu zaczęło nie tylko brakować, ale też ciężko było mi przestawić się na taką monotonię w kwestii obowiązków i zainteresowań. Dzięki temu każdy dzień przelatywał przez palce jeszcze szybciej, bo nic go nie wyróżniało. Dodatkowo, jak to bywa w pracy, zdarzały się nadgodziny, a po zgaszeniu firmowego laptopa nieraz myśli się o służbowych obowiązkach. Zrozumiałam dzięki temu czy da się rozdzielić pracę i życie osobiste „to poza pracą”. Zaczęłam bardziej wykorzystywać wolne popołudnia, weekendy, a nawet krótkie przerwy w pracy.

Work-life balance to ściema. Z trzech powodów.

Nie wiem jak Wy, ale ja nie do końca wierzę w work-life balance. Po pierwsze, ze względów statystycznych: moim zdaniem musielibyśmy kilka godzin dziennie poświęcać na rzeczy zupełnie niezwiązane z pracą (wg. definicji to zdrowie, rozrywka, rodzina, duchowość), aby tego typu równowaga została zachowana. Będzie to ciężkie, bo spędzamy w pracy minimum 40 godzin netto tygodniowo (nie dodając do tego dojazdów, zakupów związanych z pracą, wyjazdów czy coraz popularniejszych długich przerw w pracy). OK, ja spędzałam 40. Ponadto, do „life balance” nie zaliczamy obowiązków domowych, które wykonywane są z poczuciem niechęci. Po drugie, jeśli lubimy swoją pracę nie czuje się potrzeby wydzielania aż tak grubej linii pomiędzy nią, a życiem osobistym. Z innej strony, jeśli praca nie jest satysfakcjonująca, to czego byśmy nie zrobili, aby tą równowagę odzyskać, to będziemy czuli ciągłe niespełnienie. Po trzecie jeśli układa nam się w domu, to nie potrzebujemy uciekać do pracy. I odwrotnie.

Pieniądze mają inną wartość. Przynajmniej tak się wydaje.

Jak skończyłam studia to i stypendia się wyczerpały. Tak samo inne pieniądze, których nie ma co ukrywać, zdobycie przyszło znacznie łatwiej i przyjemniej niż praca etatowa. Wydawanie zarobionych pieniędzy na niepotrzebne nikomu ubrania i bibeloty nie dawało takiej satysfakcji jak kiedyś. Za to książki i kursy wydawały się dziwnie niedrogie. Praca w korporacji uczy jeszcze jednego. Łatwiej jest starać się o podwyżkę niż w małej firmie z dwóch powodów: wiemy, że w dużym przedsiębiorstwie jest więcej pieniędzy (co pobudza wyobraźnię) i w razie odmowy usłyszymy jakąś procedurę wg. której nie możemy jeszcze awansować (a nie będzie to widzimisię Kierowniczki Krysi).

Więcej inspiracji znajdziesz na moim Instagramie:

Jakby nie patrzeć. Zdrowie mamy tylko jedno.

Parafrazując: co firma to obyczaj. Chyba wszędzie możemy znaleźć zasmarkanych pracowników. Jeśli w sezonie przeziębień takich nie widać, może oznaczać to jedno z dwóch: pracują z domu, albo są na L4. Kiedy jednak w firmie będzie kilka osób pracujących z anginą, możemy poczuć się jakby i od nas wymagano przychodzenia do pracy, kiedy najzwyczajniej w świecie niedomagamy. Pracując na etacie sami możemy wybrać, czy w chorobie będziemy pracować, czy też ulegniemy ciekawemu trendowi. W końcu co miesiąc z naszej pensji jest pobierana składka na tego typu sytuacje.

Odpowiadając na pytanie o wyciskaniu, da się. Może nie na dłuższą metę. Jednak wszystko zależy od naszego podejścia i charakteru. W pracy nauczyłam się wielu rzeczy, nie tylko zawodowo. Najważniejsze to, aby nie podążać za tłumem, choćby był najbardziej inteligentny. Powiem Wam jeszcze, że fajnie czasem zwolnić tempo i… odpocząć. Ale to już niedługo.

PS. Więcej o pracy zdalnej w korporacji

Edit 2019: w pewnym momencie byłam już wyciśnięta, dlatego rozstałam się ze swoją firmą. Dla zainteresowanych: DLACZEGO ZOSTAWIŁAM PRACĘ ZDALNĄ.

Buziaki,